Enine boyuna düşündüm. Bu senin olacak , sen bizim Vahşi Çocuğumuz olacaksın.
Öylesine bir büyülenme olarak başlayan kitap meselesi , ailemdeki kadınların sadece genç ölmekle kalmayıp bir de 24 Temmuz'da boğulma alışkanlığına sahip olduğu ürkütücü keşfiyle ateşlenen daha karanlık bir şeye dönüşüyor.
Ben bir katilim. Kız titrediğinde Amos onu sıkıca sardı. Aslanla yatan bir katil. Gülümsedi. Kırmak nasıl da iki farklı anlama geliyordu. Kız kırıp dökmeyi hep bilmişti ama şimdi de kırlara ekip biçmeyi öğrenecekti.
İntihar ailemde mavi göz gibi genetik belirleyiciydi. Basit ve korkunç. Çimlerde Elektrik Çocuk'un yanına uzanmış yatan Enola bu durduramayacağım geni içinde taşıyor.
Her aradığında burada değil miydim? Her seferinde cevap vermedim mi ? Sabahın üçünde bile,seni bir yerlere götürmem gerektiğinde bile...Hep karşılık vermedim mi ? Kanlar içindeyken seni taşımadım mı? Burada o yüzden kaldığımı bilmiyor musun? Hep geleceğini sandım ama hiç dönmedin.
"Kuzey" dedi Peabody. "Güney bölgesiyle işim bitti. Philadelphia," dedi. "Philadelphia bizi hoş karşılayacak."
Belli aralıklarla sirklerde ortaya çıkan birtakım kadınlar varmış,nefeslerini insanüstü seviyede tutabiliyorlarmış ve yarı balık gibi yüzüyorlarmış. Sonsuza dek böyle sürermiş. Tek bir aileymiş ve hepsi de aynı görünümdeymiş ; siyah saç , kırılacak kadar zayıf bir yapı. Herkes onları görmek istermiş. Şov ne olursa olsun öyle bir kadın çılgın izleyici toplarmış çünkü imkansızı izlermişsin.
"Evet," diyor. "Kadınlar boğulmuş.Neredeyse hiçbiri otuzunu geçememiş."
Sudan çıkınca insanların hayatını almıştı. Büyükanneleri , oğlanları , öldürmüş ,nehirleri zehirlemişti. Şehirleri suyla yıkamıştı. Fakat suyun içinde bütündü. Suyun altında zarar veremezdi.
Kartlara bakmıyor , bedeninden ayrılmış sözler kendiliğinden dökülüyor. Ölüm'ü , Şeytan'ı,Kule'yi ve kılıçlarla delinmiş kalbi görebiliyorum. "Kayıplar doğacak.Ölüm yükseliyor.Çoraklık.Boş arazi.Hiç çocuk olmayacak."
İsminiz sizinle ölecek ve kimsenin dudaklarından dökülmeyecek.Sizin için sadece su,taşı kesecek. Geriye hiçlik kalana dek solacaksınız.
Sen kahkaha atar,gülümsersin. Sevgili Amos'um , senin ruhun öyle temiz ki o kız bunu arzuluyor ama onun yanında kalırsan sonun bir nehirde boğulmak olacak. Ondan kopmazsan öleceksin.Daha önce öldürdü , yine yapacak. Bunu görebiliyorum.
Kızın tenine dokunduğu her noktanın yanmayı sürdüğüne yemin edebilirdi. Öyle şiddetli bir duyguydu ki geri kalan her şeyi neredeyse yok ediyordu. Evangeline'in saçlarına gömdüğü dudaklarla gülümserken hayattan ummadığı kadar memnundu.
"Her şey bu kitapla başladı , değil mi?" "Bu bir bulmaca. Bulmacaları severim."
Katkılarından dolayı Martı Yayınları'na teşekkür ederiz...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder